Soms heb je handen vol aan je opgroeiende kind(eren). Op school loopt het niet zo lekker maar gelukkig komt de vakantie eraan en kunnen jullie de druk loslaten die het schoolsysteem met zich mee heeft gebracht. ‘In eerdere vakanties ging het altijd beter!’
De school is afgelopen en de eerste week ben je nog thuis met je kinderen. Je laat de teugels iets vieren en ach als ze wat langer op de computer zitten dan is dat prima. Je maakt een lijstje van alles dat mee moet op je (kampeer-) vakantie en verzameld al het een en ander in kratjes. Omdat je weet dat je kind zich snel verveeld bedenk je wat je allemaal zal meenemen. Lego, puzzelboekjes, kleurpotloden, klei, smartgames, voorleesboeken, spelletjes, nog meer spelletjes, en och dat ene spelletje kan ook nog wel mee. De tablet is goed opgeladen en kan fungeren als video speler voor onderweg naar je vakantiebestemming. De georganiseerde ouders is ook al bezig met een planning: Wat gaan we op welke dag doen om ervoor te zorgen dat het allemaal leuk blijft.
Op dag 1 loopt de spanning al op. De kinderen zitten elkaar in de weg. Je loopt op eieren en hebt je politiepet al uit de kast gepakt. Hoe houd je die hele vakantie vol? Je probeert nog maar eens een spelletje te spelen maar broer en zus vliegen elkaar in de haren en de tent is te klein voor al deze emoties. Tijdens een woedeaanval schreeuwt je kind de hele camping bij elkaar. Wat moeten de anderen daar wel niet van denken. Ach, elk kind is wel eens boos en soms moet het eruit. Nog geen uur later gebeurd het weer. Je partner trekt het niet meer en gaat even een uur een ommetje maken. Daar zit je dan met een boos kind en een verdrietig kind en al je energie lijkt weg te vloeien.
Je eet wat makkelijks omdat je geen puf meer hebt om te koken en frietjes een prima oplossing is want dat eten ze toch allemaal wel. Helaas de mayonaise is toch net anders dan thuis en BOEM! daar gaan we weer. Gelukkig is het alweer laat en kan je de kinderen naar bed brengen. Met je laatste energie struin je nog wat op internet op zoek naar een wondermiddel om de vakantie te redden. Op het moment dat je net zelf in slaap bent gevallen begint een van de kinderen te huilen, in bed geplast, slaapzak nat, knuffel vies…. Het einde van deze ellende lijkt zoek te zijn.
Als je dit dag na dag meemaakt bekruipt je het idee dat je maar beter naar huis kunt gaan. Niemand kan meer aardig tegen elkaar doen hoe goed jullie het allemaal ook proberen. Het geluk is uit je gezin, uit je kinderen en uit jezelf en je partner.
Hoe moeilijk het ook is, mijn advies in dit soort situaties is: Splits op! En ja je bent met elkaar op vakantie maar als er geen houden meer aan is dan moet je soms rigoureuze beslissingen nemen. Als de wind net wat begint te waaien kun je beginnen met opsplitsen in kleine activiteiten. Niet samen tanden borstelen, niet samen eten, niet samen boodschappen doen. Is de wind al wat heviger, kracht 6, dan zul je ook moeten kijken of het mogelijk is om de “leuke” activiteiten niet gezamenlijk te doen. Wel samen kanoën maar een andere kant op. Of de een met de kinderen naar het klimbos en de ander naar de speeltuin. Wel naar het strand maar niet naast elkaar. Het kind dat het meest last heeft van zichzelf houd je apart. Die gaat 1 op 1 met een van de ouders. Je kunt dit afwisselen maar het werkt nog beter als het steeds dezelfde ouder is.
Is dit nog niet voldoende? Blijft de tornado boven je verblijf hangen en heb je de financiële middelen? Zoek dan een tweede vakantieadres waar je prikkelarm 1 op 1 met je verstoorde kind naar toe kan. Waar je kind de storm kan loslaten. Een hutje op de hei, een minicamping of als dat niet mogelijk is overweeg dan om naar huis te gaan, met een deel van de familie of met iedereen.
Het is echt hartverscheurend voor iedereen maar als het een kind niet meer lukt zich veilig te voelen zijn boven genoemde opties echt heel waardevol. Een kind zal in een 1 op 1 situatie minder snel overprikkeld raken. Hoeft niet steeds af te stemmen op een ander. Even het sociale niet pushen zorgt vaak voor heel veel rust bij gevoelige kinderen. Bedenk je vooral dat het in de toekomst beter zal gaan. Ook ik ben wel eens eerder teruggekomen van vakantie omdat het echt niet meer ging. Het is zeker niet iets dat je voor ogen hebt op het moment dat je voor kinderen kiest maar nood breekt wet.
Uiteraard gaat er vaak iets vooraf aan de vakantie waardoor de emmer al vol zit. De vakantie kan dan net de druppel zijn omdat dit heel veel nieuwe prikkels met zich meebrengt. Het is belangrijk te kijken naar wat ervoor heeft gezorgd dat die emmer vol zit. Dit kun je dan stapje voor stapje aanpakken waardoor het kind (de kinderen, het gezin) zich weer prettig gaat voelen in zijn eigen lijf. Opsplitsen op vakantie is een noodoplossing voor dat moment, niet een oplossing voor het onderliggende probleem. Voel je niet beschaamd om dit te doen want je doet dit om te redden wat er te redden valt! Overigens raad ik ook regelmatig mensen aan om een periode in een vakantiehuisje te vertoeven als het thuis echt niet meer gaat. Ook 1 op 1. Vaak zorgt dat ervoor dat een kind weer tot rust kan komen en van daaruit een nieuwe start kan maken mits de omstandigheden van voor de ellende aangepast zijn.
